«هر آنچه باید درباره "فلج بل" بدانیم»

بیشتر پزشکان بر این باورند که فلج بل به واسطه آسیب به عصب چهره ، که موجب تورم آن می شود، شکل می گیرد. فلج بل بیماری است که در آن ماهیچه های یک سوی چهره ناتوان یا فلج می شوند. این بیماری تنها یک سوی از چهره را در یک زمان زیر هَنایش(تاثیر) جای می دهد و موجب سستی یا سفت شدن آن سو می شود. آنجلینا جولی، هنرپیشه هالیوودی، یکی از چهره های سرشناسی است که به تازگی دچاری خود به فلج بل را آشکار کرده است.

به گزارش "وب ام‌دی"، فلج بل به واسطه آسیب وارده به عصب جمجمه ای هفتم شکل می گیرد . این عصب به نام «عصب چهره » نیز شناخته می شود . هر تکی می تواند به فلج بل دچار شود ولی به نگر می رسد این بیماری بیشتر در تک های دچار به دیابت یا آنهایی که بهبودی از عفونت های ویروسی را آروین می کنند، رخ می دهد.

بیشتر هنگام ها ، نشانه های فلج بل موقتی هستند

اگر این شرایط برای شما رخ دهد، شاید دچار هراس شوید که یک سکته مغزی داشته اید ، اما احتمالا این گونه نیست. سکته مغزی که بر ماهیچه های چهره هَنایش می گذارد، موجب ناتوانی ماهیچه ای در دیگر بخش های تن نیز می شود و تنها به چهره کرانه دار نیست.

شُوند فلج بل چیست؟

بیشتر پزشکان بر این باورند که فلج بل به واسطه آسیب به عصب چهره ، که موجب تورم آن می شود، شکل می گیرد. این عصب از یک ناحیه باریک استخوانی در جمجمه می گذرد. هنگامی که عصب متورم می شود - حتی به میزان اندک - به سطح سخت جمجمه فشار وارد می کند . این شرایط بر کارکرد عصب هَنایش گذار است. همچنین، پژوهشگران باورمندند که عفونت های ویروسی شاید در دچاری فلج بل نگار(نقش) داشته باشند. آنها گواه هایی را آشکار کرده اند که نشان می دهند ویروس هرپس سیمپلکس شُوند شایع تاول های تبخالی) شاید پاسخگویی شمار بسیاری از آبشخورهای فلج بل باشد.

نشانه های فلج بل چه چیزهای هستند؟

نشانه های فلج بل معمولا به طور ناگهانی پدیدار می شوند . شاید شب در شرایطی که حالتان خوب است به خواب بروید، اما بامداد روز پسین هنگامی که در آینه نگاه می کنید با افتادگی و سستی بخشی از چهره خود روبرو شده باشید. برخی تک ها یک یا دو روز پیش از آغاز فلج بل، پشت گوش خود سَهش(احساس) درد دارند. برخی دیگر به این نکته اشاره دارند که چند روز پیش از دیدن نشانه های این بیماری نواها بلندتر از حالت عادی به نگر می رسند. همچنین، شاید مآبشخورهایی که در بازپی به آنها اشاره می شود را پیش از شکل گیری فلج بل بیاروینید(تجربه کنید). به یاد داشته باشید که این نشانه ها احتمالا تنها در یک سوی از چهره رخ خواهند داد :

• ناتوانی در بستن پلک یا چشمک زدن
• بیشتر یا کمتر از حد معمول بودن میزان آب چشم
• آبریزش دهان
• دشواری در جویدن
• افت حس چشایی
• پرش ماهیچه های چهره
• احساس درد یا بی حسی در پشت گوش

سستی چهره و افتادگی به طور معمول طی یک یا دو روز به اوج خود می رسند . بیشتر مردم طی چند هفته روند بهبودی را احساس می کنند . آنها به طور معمول طی سه ماه بهبودی آزگار را می آروینند(تجربه می کنند). برخی تک های دچار به فلج بل دوران ریکاوری دراز‌تری دارند. در آبشخورهای کمیاب ، تک های دچار به این بیماری شاید برخی نشانه های همیشگی را داشته باشند.

تشخیص و درمان فلج بل

آزمایشی برای این که با دلارامی گفته شود به فلج بل دچار هستید، نیست . پزشکان به طور معمول این بیماری را پس از حذف احتمال دچاری به بیماری های دیگر تشخیص می دهند. پزشک با انجام معاینه آزگار و باریک ، کار خود را آغاز خواهد کرد . اگر وی به فلج بل مشکوک باشد ، تلاش می کند پلک چشم در ناحیه زیر هَنایش(تاثیر) جای گرفته چهره بیمار را ببندد . اگر پلک بسته نشود ، نشانه ای از آن چیزی است که پزشکان «پدیده بل» می نامند. در این شرایط، هنگامی که پزشک تلاش می کند چشم بیمار را ببندد، چشم به سوی بالا و بیرون می جنبد . سپس پزشک رد کردن دچاری به بیماری دیگر را دنبال می کند. وی احتمالا توان شنوایی و حس تعادل بیمار را خواهد آزمود . همچنین، شاید انجام چند آزمایش مانند فرتوربرداری پرتو اکس از جمجمه ، سی تی اسکن ، یا ام آر آی را تجویز کند . انجام آزمایش الکتریکی شاید به تشخیص کمک کند.

روش های درمانی فلج بل

هیچ چیزی نمی تواند فلج بل را ایستا کند. اگر مشخص شود فلج بل در هوده ویروس تبخال (هرپس سیمپلکس 1) یا زونا (هرپس زوستر) شکل گرفته ، پزشک شاید داروی ضد ویروس ، مانند آسیکلوویر ، تجویز کند . اما پژوهشی که نشان دهد این داروها در کاهش نشانه های فلج بل هَنایا(موثر) هستند، انجام نگرفته است. همچنین، پزشک شاید یک دوره کوتاه بکارگیری کورتیکواستروئیدها ، مانند پردنیزون ، را تجویز کند . آماژ از این کار کاهش تورم عصب چهره است. این کار می تواند مدت زمان نشانه های فلج بل را کوتاه کند. در همین حال، پزشک مراقبت افزونی از چشم در بخش زیر هَنایش جای گرفته را سفارش خواهد کرد . شاید بکارگیری چشم بند پیشنهاد شود زیرا بیمار توانا به پلک زدن و بستن پلک خود نیست. اگر اشک چشم ها کمتر از حد معمول باشد، بیمار شاید ناچار به بکارگیری قطره های چشمی برای جلوگیری از خشک شدن چشم باشد. در نهایت، پزشک ممکن است ماساژ ماهیچه های چهره را پیشنهاد دهد . در آبشخورهای بسیار کمیاب - زمانی که نشانه ها پس از گذشت چندی بهبود نیابند - شاید انجام کنش جراحی برای کاهش فشار روی عصب چهره پیشنهاد شود .