دکتر محمد علی ندوشن

یغما سال بیست و هفتم خرداد ۱۳۵۳ شماره ۳ (پیاپی ۳۰۹)

خانم گاندی نخست ‏وزیر هندوستان از هشتم تا دوازدهم اردیبهشت 1353(28 آوریل 2 مه 1974) در تهران زیست و از دولت و ملت ایران تجلیلی شایسته‏ از معظم لها شد . در 11 ارد‏بهشت در انجمن روابط فرهنگی ایران و هند در مجمعی سترگ که به افتخار وی تشکیل یافت . در زمینه روابط فرهنگی و تاریخی‏ و نژادی هند و ایران سخن راند و نیز به پرسمان کنونی هند و گرفتاری های کشورداری اشاراتی فرمود . این سخنرانی در پاسخ خطابه‏ای بود که استاد دکتر محمد علی ندوشن‏ به زبان انگلیسی در آغاز مجلس ایراد کرد و همین است که به چاپ می‏رسد .

بانو نخست ‏وزیر ، مهمانان ارجمند

برای این‏جانب مایه مباهات است که در این مجمع از جانب انجمن روابط فرهنگی ایران و هند و انجمن هندیان مقیم ایران به شما خوش‏آمد بگویم . ما اینجا در زیر چتر فرهنگ ، که از دوران‏های بسیار کهن تا امروز ،  همواره پیوند دهنده میان دو کشور ما بوده است ، با شما روبرو می‏شویم ، فرهنگ به عنوان زبده‏ و چکیده بهترین تجربه‏ ها و اندیشه ‏های انسانی پیوسته عامل وصل‏ کننده بوده است ، درحالی‏که عوامل دیگر گاه ‏بگاه گرایش به جدایی ‏افکنی داشته ‏اند.

پدر نامدار شما در یکی از کتاب‏های خود نوشت که هیچ دو سرزمینی در جهان به اندازه ایران و هند روابط تاریخی و فرهنگی مداوم و نزدیک‏ نداشته ‏اند . در این سخن راستی بزرگی نهفته است و ما این را نیز می‏دانیم که‏ پیوندهای تاریخی ما از رنج‏ها و شادی‏های مشترک مایه گرفته و استوار شده‏اند ، که این خود پشتوانه ‏ای برای دوستی پایدار است . گذشته از روابط تاریخی و فرهنگی ایران و هند هم امروز نیز آرزوهای مشترک برای دست یافتن به آینده بهتر و نیز به ایجاد جهانی که برای زندگی کردن بایسته ‏تر باشد ، داریم.

سرزمین‏هایی چون ایران و هند با کوله‏ بار سنگینی از تاریخ و فرهنگ که‏ بر پشت دارند ، موقع حساس‏تری از لحاظ تطابق حال با گذشته و نو با کهنه می‏یابند.

به این سبب و نیز به سبب سرمایه‏ های طبیعی و معنوی‏ ای که از آن‏ برخوردارند ، کشورهای ما می‏توانند نقش فعال‏تری در جهان امروز ایفا کنند ، دنیایی که بیش از هر وقت از افراط و تفریط و عدم تعادل رنج می‏برد.

با پروا به این ویژگی ها است ، ای بانوی گرامی ، که ما در اینجا به شما ، نه تنها بعنوان نخست‏ وزیر هند ، بلکه بعنوان نماینده یک کشور بزرگ که‏ پهناورترین دموکراسی‏ های جهانست خوشامد و درود می‏گوییم ، به کشوری که‏ بیشتر از هرجا در آن نموده می‏شود که پرسمانهای انسانی چه سترگ هستند و با چه وقار و بزرگ‏منشی ‏ای می‏توان با آنها روبرو شد.

اکنون از آن جناب استدعا می‏کنم که در برابر این گروه مشترک انجمن‏ روابط فرهنگی ایران و هند و انجمن هندیان مقیم ایران سخنانی ایراد فرمایند...